این مرحله از زندگی کودکان، مرحله بزرگی است که باید برای روبه‌رو شدن با برخی از تشویش‌ها و نگرانی‌های خاص این دوره آمادگی داشت.
تغییر و تحول در مسیر رشد کودک:
کودک شما به محیط امن و نسبتاً کوچک دبستان عادت کرده است. برای کودک، دبستان جایی است مثل یک حوض یا استخر، و او هم‌چون ماهی‌ای است که در آن رشد کرده و حالا تبدیل به ماهی بزرگتری شده است. کودک شما باید خود را با این دنیای نه چندان شخصی و بزرگ، یعنی مدرسه‌راهنمایی عادت دهد.
شما هم احتمالاً این دوره را دوره سختی می‌دانید، دورانی که گویای این واقعیت است که کودک شما وارد مرحله جدیدی از رشد خود می‌شود که در ادامه به دوران بزرگسالی می‌انجامد.
شما هم مثل فرزندتان دستخوش نگرانی‌هایی خواهید شد. فهرست نگرانی‌های شما، فهرست بلندبالایی است، از جمله:
- ممکن است احساس کنید که کودک خود را از دست می‌دهید. نگران می‌شوید که کدام مدرسه‌راهنمایی او را ثبت نام کنید یا نگران رفت و آمدهای او باشید، یا اینکه آیا می‌تواند با دوستان جدید، موضوعات تازه و سایر فشارهایی که بر او وارد می‌شود کنار بیاید یا نه.
به توصیه مهم زیر توجه کنید:
- سعی کنید نگرانی خود را به کودکتان منتقل نکنید. درباره این تغییر و تحول در زندگی او خوش‌بین و امیدوار باشید.
- اگر کودک شما از نگرانی‌هایش با شما صحبت می‌کند، با او همدلی کنید و به او یادآور شوید که همه بچه‌های هم سن و سال او چنین احساسی دارند.
- سعی کنید در هفته اول ورودش به مدرسه‌راهنمایی، یکی از شماها (پدر یا مادر) او را بدرقه کنید و همین‌طور هم هنگام بازگشت وی به خانه یکی از شماها در خانه حضور داشته باشید.
- بیشتر مدارس برنامه‌ای ترتیب می‌دهند تا بچه‌ها قبل از ورود به مدرسه‌راهنمایی، با آن محیط آشنا شوند، برای این کار آنان را به بازدید مدرسه می‌برند تا از نزدیک با این محیط آشنا شوند. اگر مدرسه فرزند شما چنین کاری را نمی‌کند، خودتان قبل از این که مرحله جدید تحصیلی فرزندتان شروع شود، ترتیب چنین برنامه‌ای را بدهید. (گمان نمی‌رود که در مدارس ایران چنین برنامه‌هایی اجرا شود.)
- مطمئن شوید که همه نیازهای او از قبیل لباس فرم، لوازم ورزشی و وسایل لازم تحصیلی او را تهیه کرده‌اند و از این بابت هیچ کم و کسری ندارد.
- مطمئن شوید که کودکتان به خوبی از آموزش‌های لازم برای ایمن بودن از خطرات جاده‌ای (عبور ومرور در خیابان‌ها) آگاهی دارد. در این صورت از سلامت او هنگام رفت و آمد خاطر جمع می‌شوید.
- در آغاز باید خود را برای مقابله با برخی نگرانی‌ها آماده کنید. بازگشت کودک به رفتارهای بچه‌گانه، گریه کردن، بدخلقی یا احساس بیمار بودن و ناتوانی در رفتن به مدرسه، همگی عادی هستند.
در تمام مدتی که فرزندتان به مدرسه می‌رود، کاملاً مراقب همه چیز باشید. اغلب درباره مطالعاتش و موضوعات تازه با او گفت‌وگو کنید و علاقه‌مندی خود را به تکالیف او و دوستان جدیدش نشان دهید.
تکالیف مدرسه را خیلی جدی بگیرید:
مطمئن شوید که کودک شما تکالیفش را در جایی آرام و بی‌سر و صدا انجام می‌دهد، جایی که دیگران مزاحم او نشوند. بعضی از بچه‌ها دوست دارندبه محض ورودشان به خانه تکالیفشان را انجام دهند و برخی دیگر نیاز دارند قبل از انجام تکالیفشان کمی استراحت کنند. کودک شما باید یاد بگیرد که خودش تکالیفش را انجام دهد و وقتش را خودش برنامه‌ریزی کند. پس در کارهای او دخالت نکنید مگر وقتی که تکالیفش را به درستی انجام ندهد.
تعدیل مشکلات:
گاهی اوقات بچه‌ها ورود به مدرسه‌راهنمایی را بسیار مشکل می‌پندارند و خود را نسبت به رفتن به آن بی‌علاقه نشان می‌دهند. در صورت مشاهده چنین احساسی از سوی فرزندتان، صحبت کردن با او و مدرسه (اولیای مدرسه) برای پی بردن به مسائلی یا اتفاقاتی که در آنجا روی می‌دهد و نیز پیدا کردن راه‌هایی برای برطرف کردن مشکلات موجود، بسیار اهمیت دارد.
- فرزند شما ممکن است تکالیف مدرسه‌اش را سخت یا حتی کسل‌کننده بداند یا ممکن است پیدا کردن دوستان جدید را کار سختی بداند در صورتی که در رفع و حل این مسائل زود اقدام نشود، بعضی از بچه‌ها دست به غیبت غیرموجه می‌زنند یا از رفتن به مدرسه امتناع می‌کنند.
- به خاطر داشته باشید که حمایت شما از فرزندتان و اعتماد داشتن به وی در موفق شدن او بسیار موثر است و رفتن به مدرسه‌راهنمایی برایش به مراتب راحت‌تر خواهد شد.
BBC
اکتبر 2007
